İzmir ili Seferihisar ilçesi İzmir kent merkezine 50 km uzaklıktadır. İzmir ili seferihisar İlçesi Ege Denizi'nin kıyısındadır ve İzmir ilinin güneybatısında bulunur. İlçeye ulaşım için en çok kullanılan yol, Güzelbahçe ilçesinden geçilerek erişilebilen güzergahtır. Ayrıca bu güzergahın bir kısmında Seferihisar ayrımı bulunan İzmir-Çeşme otoyolu da kullanılabilir. Bu ana güzergah üzerinden İzmir ilinin merkezi olan Konak ilçesine uzaklığı 45 km.'dir. Seferihisar ilçesine bağlı Ürkmez ve Doğanbey beldelerinin belediyeleri 2008 yılından önce Doğanbey Payamlı Belediyesi olarak birleştirilmiş, 2008 yılında ise ilk kademe belediyesi konumunda bulunan bu belediye, 5747 sayılı yasa ile kapatılarak yönetim olarak Seferihisar Belediyesi'ne devredilmiştir. 2012 yılında çıkarılan 6360 sayılı yasa ile, Seferihisar ilçesi İzmir ilinin tüm ilçelerinde olduğu gibi İzmir Büyükşehir Belediyesi sınırları içerisine dahil edilmiştir. Seferihisar ilçesi adı CittaSlow olan ve sakin şehir anlamına gelen unvanı alan Türkiye'deki ilk dünyadaki ise 121. kent olmuştur. Unvanı aldığı günden bu yana sakin şehir kapsamının daha fazla geliştirilmesi için çalışmalar Seferihisar Belediyesi tarafından yürütülmektedir. Seferihisar ilçesinin kıyı sahil şeridi boyunca toplam 11 adet mavi bayrak almış koy ve plajlar bulunmaktadır. Sığacık'taki Teos Marinası'da mavi bayrağa sahip bir limandır. Ürkmez adıyla da bilinen Cumhuriyet mahallesi ise oldukça uzun bir plaja sahiptir. 

İzmir iline bağlı Seferihisar ilçesinin 21 adet mahallesi bulunmaktadır. Bu Mahalleler; Atatürk, Bengiler, Beyler, Camikebir, Cumhuriyet, Çamtepe, Çolak İbrahim Bey, Düzce, Gödence, Gölcük, Hıdırlık, İhsaniye, Kavakdere, Mersinalanı, Orhanlı, Payamlı, Sığacık, Tepecik, Turabiye, Turgut, Ulamış mahallesidir. Seferihisar İlçesinin nüfusu 2016 yılına göre 37.697 kişidir. Bu nüfus, 19.141 erkek ve 18.556 kadından oluşmaktadır. Yüzde olarak ise: %50,78 erkek, %49,22 kadındır.

Seferihisar ismini nereden almaktadır. Seferihisar; Bölgenin bilinen tarihi; Karyalılar ve İonyalılar ile başlar, MÖ 30’da Romalıların Anadolu’yu işgali sırasında komutan Tysafer buraya yerleşir. 11. yüzyılda Selçuklular egemen olduğunda bölgenin adı “Tysaferin Hisarı” Osmanlı Döneminde “Sivrihisar” ve Cumhuriyet’ten sonra ise “Seferihisar” olur. 

Seferihisar Belediyesi kayıtlarına göre ilçenin kuruluşu, Cumhuriyet öncesinde 1884 yılına dayanmaktadır. Seferihisar ilçesi topraklarında en eski yerleşim yeri Teos olup, burasının M.Ö. 2000 yıllarında Akalardan kaçan Giritliler tarafından kurulduğu ve Karyalıların bir kenti olduğu bilinmektedir. Bu kaynaklara göre yörede 4000 yıldan bu yana yerleşim bulunmaktadır. Ancak Seferihisar’ın kuruluşu hakkında birkaç tez bulunmaktadır. 

Bunlardan ilkine göre; Seferihisar, Romalı General Tysaferin’in üssü olarak kurulmuştur. Teze göre III. Pön Savaşları (Roma–Kartaca Savaşları) sırasında Roma’ya yenilen Kartacali Anibal’in, Suriye Selefkoslarına sığınmak üzere Anadolu’ya geçmesi (M.Ö.150-146) üzerine Roma donanmasının Teos önlerinde Myonnesos açıklarında Kartaca donanması ile savaşırken, Romalı General Tysaferin’in konaklama yeri olarak askerlerine inşa ettirdiği üs olarak kurulmuş ve Tysaferinopolis adı verilmiştir. İkinci tez ise; M.Ö.7. yüzyılda Anadolu toprakları üzerinden, Roma’ya göçen, Hind-Avrupa ırkından Etrüskler tarafından kurulduğuna yönündedir. Anadolu’ya geldiklerinde kıyılara yeterince yaklaşmak isteyen Etrüsksler’in Seferihisar’ı önce bir konaklama yeri olarak kurdukları, sonra büyük bir kısmının Teos ve Sığacık limanlarından yararlanarak İtalya’ya göçtükleri, bir kısmının ise yerleşerek kenti kurmuş olduğudur. Seferihisar’ın da M.Ö.5. Yüzyılda güçlü bir kent olduğu ileri sürülmektedir. Seferihisar adının Romalı General Tysaferin’den geldiği, Selçuklulara kadar Tysaferin veya Tysaferinopolis olarak anıldığı, Anadolu’nun Türkleşmesi sırasında adına eklenen hisar kelimesiyle Tysaferinhisar’a dönüştüğü sanılmaktadır. Yüzyıllar boyunca kullanılan bu adın, günümüze kadar Seferihisar’a dönüştüğü tahmin edilmektedir (http//www.seferihisar.bel.tr). 

İzmir ili Seferihisar ilçesi topraklarinda en eski yerlesim yeri Teos olup, burasinin M.Ö. 2000 yillarinda Akalardan kaçan Giritliler tarafindan kuruldugu ve Karyalilarin bir kenti oldugu bilinmektedir.Böylece yöreye 4000 yildan bu yana yerlesildigi söylenebilir. Seferihisar’in kurulusu hakkinda birkaç tez bulunmaktadir.

Bunlardan ilkine göre;Seferihisar III.Pön Savaslari(Roma –Kartaca Savaslari)sirasinda Roma’ya yenilen Kartacali Anibal’in,Suriye Selefkoslarina siginmak üzere Anadolu’ya geçmesi (M.Ö.150-146) üzerine Roma donanmasi’nin Teos önlerinde Myonnesos açiklarinda Kartaca donanmasi ile savasirken,Romali General Tysaferin’in konaklama yeri olarak askerlerine insa ettirdigi üs olarak kurulmus ve Tysaferinopolis adi verilmistir.

Ege’nin diğer yöreleri gibi Seferihisar’da da M.Ö.7.-5. Yüzyıllar arasında Lidyalılar, Iranlılar, Atinalılar ve Ispartalılar hüküm sürmüştür. Daha sonra yöreye Iranlılar, Bergama Krallığı, Makedonyalılar, Eski Yunanlılar, Romalılar ve Bizanslılar egemen olmuştur.

Seferihisar 1084 yılında Selçuklu Komutanı Emir Çakabey tarafından alınmış, II. Haçlı Seferi (1147-1149) sonrasında, bölge Sultan Mesut tarafından Selçuklu topraklarına katılmıştır. Seferihisar, 1308 yılında Selçukluların dağılması ile 1320’de Aydınoğuları’nın egemenliğine ardından 1394 yılında da Osmanlıların eline geçmiştir. 1402 Ankara Savaşı sonunda Moğolların işgaline uğrayan bölge, 1425 yılında tekrar Aydınoğuları’nın elinde geçiş ancak Cüneyt Bey’in ölümünden sonra Seferihisar tekrar Osmanlıların olmuştur. 

Seferihisar 14.-16. yüzyıllarda Düce’deki (Hereke) medresesiyle bir ilim ve kültür ocağı haline gelmiştir. Osmanlı toprak bölünüşüne göre has arazi içersinde bulunan Seferihisar’ın geliri III. Murat’ın annesi Valide Sultan tarafından, Mekke’ye vakfedilmiştir. Seferihisar 19. yüzyıl başlarında 20 bini aşkın nüfusa sahipken, köylerden çıkan veba hastalığı nüfusu kırmış, Seferihisar’ın dört-beş köyü ortadan kalkmıştır. İzmir 1850 yılında, Aydın vilayetinin merkezi olunca, Seferihisar nahiyesi de 1884 yılında Belediye olmuştur (http//www.seferihisar.bel.tr). 

Tarihte Seferihisar’a çeşitli dönemlerde yerleşmiş birçok medeniyet ve toplum ilçede eser bırakmış, bu eserler günümüzün tarihi güzellikleri içinde önemli ziyaret alanları haline gelmiştir. Seferihisar’da antik yapılar, tümülüsler, hamamlar, medrese, su kemeri, cami ve mescitlere rastlanmaktadır. Kültürel turistik çekicilikleri açısından genel itibariyle Seferihisar’da, Teos (Dionysos Tapınağı, iki liman, agora, tiyatro, akropolis, gymnasion, kent savunma duvarları, nekropolis), Lebedos (birkaç sur ve kule kalıntısı), Myonnesos (kayalık adada tek antik kalıntı duvar, Selçuklu ve Osmanlı Dönemine ait yapı, sarnıç ve kalıntıları), Heraklia (Düzce Köyü’nün alanında kurulduğu sanılıyor), Karaköse Harabeleri (Hellenistik dönem olduğu tahmin edilen tapınak ve hamam kalıntısı), Beyler Köyü Roma Dönemi Su Kemeri, Sığacık Kalesi (16. YY), Geç Osmanlı Dönemi camileri, Sığacık Mustafa Efendi Türbesi, Düzce Köyü 15. Yüzyıla ait hamam, medrese, cami gibi çok sayıda eser bulunmaktadır (Timur vd, 2009: 422). 

Ikinci tez ise;M.Ö.7,yüzyilda Anadolu topraklari üzerinden,Roma’ya göçen,Hind-Avrupa irkindan Etrüskler tarafindan kurulduguna aittir.Anadolu’ya geldiklerinde kiyilara yeterince yaklasmak isteyen Etrüsksler’in Seferihisar’i önce bir konaklama yeri olarak kurduklari,sonra büyük bir kisminin Teos ve Sigacik limanlarindan yararlanarak Italya’ya göçtükleri,bir kisminin ise burada kaldigi ve Seferihisar’in da M.Ö.5.Yüzyilda güçlü bir kent oldugu ileri sürülmektedir.

Seferihisar adinin Romali General Tysaferin’den geldigi,Selçuklulara kadar Tysaferin veya Tysaferinopolis olarak anildigi,Anadolu’nun Türklesmesi sirasinda adina eklenen hisar kelimesiyle Tysaferinhisar’a dönüstügü sanilmaktadir.Yüzyillar boyunca kullanilan bu ad,bugün Seferihisar olarak karsimizdadir.
Ege’nin diger yöreleri gibi Seferihisar’da da M.Ö.7,-5,yüzyillar arasinda Lidyalilar,Iranlilar,Atinalilar ve Ispartalilar hüküm sürmüstür.Daha sonra yöreye Iranlilar,Bergama Kralligi,Makedonyalilar,Eski Yunanlilar,Romalilar ve Bizanslilar egemen olmustur.

Seferihisar 1084 yilinda Selçuklu Komutani Emir Çakabey tarafindan alinmis,II.Haçli Seferi(1147-1149)sonrasinda,bölge Sultan Mesut tarafindan Selçuklu topraklarina katilmistir.Seferihisar,1308 yilinda Selçuklularin dagilmasi ile 1320 de Aydinogulari’nin egemenligine ardindan 1394 yilinda da Osmanlilarin eline geçmistir.1402 Ankara Savasi nihayetinde Mogollarin isgaline ugrayan bölge,1425 yilinda tekrar Aydinogulari’nin elindedir,ancak Cüneyt Bey’in ölümünden sonra Seferihisar artik Osmanlilarin olmustur. 
Seferihisar 14,-15,-16, yüzyillarda Düce(Hereke)deki medresisiyle bir ilim ve kültür ocagi haline gelmistir.

Osmanli toprak bölünüsüne göre has arazi içersinde bulunan Seferihisar’in geliri III.Murat’in annesi Valide Sultan tarafindan,Mekkeye vakfedilmistir.Seferihisar 19,yüzyil baslarinda 20 bini askin nüfusa sahipken,köylerden çikan veba hastaligi nüfusu kirmis,Seferihar’in dört bes köyü ortadan kalkmistir.

Izmir 1850 yilinda, Aydin vilayeti’nin merkezi olunca, Seferihisar nahiyesi de 1884 yilinda Belediye olmustur.

Ilçe merkezinde Selçuklular ve Osmanlilardan kalma camiler bulunmaktadır. Bunlardan; Turabiye Camii (1197) yılında Selçuklular tarafından yapılmış (1783-1784) yıllarında Osmanlılar tarafından bakıma alınıp yeniden ibadete açılmıştır.    

Osmanlı döneminde ise Güdük Minare Camii, Hidirlik Camii(1767-1768)ve Ulu Cami(1816-1817) inşa edilmiştir.Bu camilerin hepsi çesitli tarihlerde onarim gördüklerinden günümüzde de ibadete açiktirlar.Ayrica Osmanli Dönemin’den kalma ve bugün yikinti halde 2 hamam bulunmaktadir.

Seferihisar ve çevresinde tesbit edilen tarihi degerlerden biri de Tümülüslerdir. Bunlardan;Tepecik Mah.deki Güneslikent Tümülüsü,yaklasik 20 m.yüksekliginde,80 m.çapindadir ve yogun kaçak kazilara maruz kalmistir.Ayrica Hidirlik Mah.de birbirine yakin konumlarda 2 si tescilli,8 i tescilsiz,toplam 10 tümülüs yer almaktadir.
Seferihisar’da Cumhuriyet döneminde kayda deger bir olayda Kore Savaslari’na katilan Türk Kuvvetlerinin,ikinci kafileden itibaren,1951-1960 yillari arasinda on yil,hazirlik egitimini burada yapmis olmalaridir.

Seferihisar ilçe merkezinde Kurtulus Savasi’nda ve Cumhuriyet döneminde sehit düsenlere ait bir Sehitlik ile ilçe merkezi girisinde,Izmir Caddesi üzerinde Sehitler Çesmesi bulunmaktadir.

Seferihisar’ın Kurtuluşu Ve Çolak İbrahim Bey

15 Mayıs 1919 tarihine kadar Seferihisar’da yaklaşık %50 Rum,%50 yerli ve Mora göçmeni Türk ahali birlikte yaşamışlar,İzmir’in 15 Mayıs 1919 da Yunan işgaline uğramasıyla,işgal yılları başlamış,11 Eylül 1922 de ilçe kurtarılmıştır.

Harbiye’den yetişmiş Çolak İbrahim Bey, Musatafa Kemal Paşa’nın teklifini kabul ederek,maiyetindeki iki milis süvari alayı ile birlikte Kuvayı Milliye’ye katılmıştır.Emrine bir nizamiye alayı ile bir dağ bataryası verilerek 1920 yılında 3.Süvari Tümeni namıyla Garp Cephesi emrinde bir süvari tümeni yapılmıştır. Çolak İbrahim Bey,Kızılçullu yakınlarından hareket ederek,Sefehisar’ın doğusundaki dağ geçitlerinden ilerlemiş ve 11 Eylül 1922 tarihinde öğleden sonra Seferihisar’a girmiştir.Giriş yönü,Kocaçay tarafından bugünkü Kurtuluş Caddesi (o zaman ki Sığırtmaç Sokağı) üzeridir.

Çolak İbrahim Bey adı, Seferihisar’da eski Rum Mahallesi olan ve sonradan Rumeli göçmenlilerinin yerleştirildiği mahalleye verilmiştir.1982 yılında bir tanesi Çolak İbrahim Bey Mahallesindeki parka,diğeri de Şehitler Çeşmesi karşısında olmak üzere 2 büstü dikilmiştir.

Atatürk’ün Seferihisar’ı Ziyareti

Seferihisar için önemli tarihlerden biri de 11 Nisan 1934 de Mustafa Kemal Atatürk’ün ilçe merkezini ve Sığacık’ı ziyaretleridir. Atatürk ilçeye girmeden önce Sığacık’a geçmiş, sahilde incelemelerde bulunmuştur.Karşılaştığı Sığacık İlkokul öğretmeninden not defterini istemiş,harf devrimine rağmen öğretmenin not defterinin eski yazıyla yazılmış olduğunu görünce üzülmüştür. Sonra küçük öğrenci Mehmet İnce’ye sorular sorup, onu okşamış ve Seferihisar’a dönmüştür.Üzerinde yerli malı kumaştan golf elbise olan Atatürk, askeri gazinoda ağırlanıp, kahvesini içtikten sonra, halkı selamlayarak ilçeden ayrılmıştır.

Seferihsar İlçesinin sanayi ve ticaret hayatında çeşitli alanlarda faaliyet gösteren işletme, fabrika, atölye ve imalathaneler bulunmaktadır. Bunları saymak gerekirse; İlçe merkezinde tanzim et satış mağazası ve otobüs işletmesi olmak üzere 2 adet belediye iktisadi teşekkülü, 11 adet un fabrikası, 9 adet mandıra, 8 adet zeytinyağı fabrikası, 11 adet yaş meyve-sebze paketleme işletmesi, 2 adet beşer tonluk süt toplama merkezi, 50 adet marangoz imalathanesi, 10 adet soğuk demir atölyesi, 6 adet alüminyum ve 4 adet plastik imalathanesi bulunmaktadır. Narenciye paketleme tesislerinde işlenen ürünler ihraç edilmekte, diğer imalathane ve atölyeler ise ancak ilçe ihtiyaçlarını karşılamaktadır.

SEFERİHİSAR GEZİP GÖRÜLECEK YERLER

SIĞACIK KALESİ 

Bugün Seferihisar’ın bir mahallesi olan Sığacık, ilçe merkezinin 5 km.batısında, XVI. Yüzyıl’da inşa edilmiş bir kalenin surları içinden çevreye doğru yayılmaktadır. İlk yerleşme Teos antik kentinin kuzey limanını oluşturan koyda gerçekleşmiştir. 

Sığacık Kalesi 1521–1522 yıllarında Rodos seferine hazırlık olması amacıyla Kanuni Sultan Süleyman’ın emri üzerine donanma komutanı Parlak Mustafa Paşa tarafından inşa ettirilmiştir. Yapı bir dış kale, bir de koğuş tabir edilen, askerlerin günlük hayatını ve eğitimini geçirdiği iç kaleden oluşmaktadır.  İç kalenin denize bakan kısmında iki burç ve iki kapı bulunmaktadır.  Surların yapımında Teos antik kentinin taşlarından yararlanılmış olup, duvarlarda Teos’tan gelme yazıtlara rastlamak mümkündür.

O dönemde meskun bir yer olan Sığla/Sığala (Sığacık) kalenin inşaatı ile birlikte hububat ve kuru meyve ticareti açısından önemli bir liman haline gelmiştir.  Sığacık Kalesi belli bir yerleşim yerini savunmaktan çok bir deniz üssü olarak hizmet vermiş, daha sonraları gümrük kontrol merkezi olarak kullanılmıştır.

Kale içinde geleneksel Sığacık evleri, cami, hamam, mescit ve ticari mekanlar bulunmaktadır. Evler bitişik düzende olup, bazıları tek, bazıları iki katlıdır. Evlerin çoğu kerpiçtendir ve büyük bölümünde iç avlu bulunmaktadır. İki katlı evlere cumbalar ve tahta panjurlar eklenmiş, içerideki merdivenler ve kapılar ahşaptan yapılmıştır.

TEOS ANTİK KENTİ

Antik coğrafyacı Strabon (MÖ 64 – MS 24), Teos’un önce Athamas, ki bu nedenle ünlü lirik şair Anakreon tarafından Athamantis olarak adlandırıldığını, sonra Ion kolonizasyonu döneminde Kodros’un gayri meşru oğlu Naoklos ve daha sonra Atinalı Apoikos ile Damasos ve Boiotialı Geres tarafından kurulduğunu bildirmektedir. Antik kentte 1962 ile 1967 yılları arasında sürdürülen arkeolojik kazılar, Protogeometrik Dönem’den itibaren (MÖ 1000 civarı) kentte yerleşildiğini ortaya koymuştur.

Yaklaşık MÖ 600 yıllarında Miletoslu filozof Thales’in, Ionia Bölgesi’nin merkezinde olmasından dolayı oniki Ion kentinin merkezi olarak Teos’u önermesine karşılık bu önerisi kabul görmemiştir. Teos kentinin MÖ 6. yüzyıldaki ticari ilişkileri Eski Mısır’a kadar takip edilebilmektedir. Tüm Anadolu’da olduğu gibi Teos da MÖ 545 yılından sonra Pers komutanı Harpagos’un eline geçmiştir. Teos’un da içinde yer aldığı oniki kentten oluşan Ion Birliği’nin, Pers Kralı II. Kyros’un Batı Anadolu’daki Eski Yunan şehirleri üzerindeki baskısını kıramaması sonucu, birçok Teoslu MÖ 543 yılında kenti terk etmiş ve Trakya Bölgesi’ndeki Nestos deltasında Abdera (günümüzde Avdera, İskeçe yakını) kentini kurmuştur. 

Teoslular, Abdera’nın dışında MÖ 544 civarında Taman Yarımadası’ndaki (Kırım) Phanagoria kentini de kurmuşlardır. Bununla beraber zamanla birçok kolonist Teos'a geri dönmüştür. Kentin refah seviyesi o denli artmıştır ki MÖ 494 yılındaki Lade Deniz Savaşı’na Teoslular 17 gemiyle destek vermiştir. Birinci Attika-Delos Deniz Birliği’ne üye olan kent, bu birliğe Erythrai (Ildırı) gibi yıllık altı talent vergi ödemiştir. Seferihisar’da ele geçen uzun bir yazıttan da öğrenildiği üzere, MÖ 304 yılında meydana gelen ve tüm Ionia Bölgesi’nde zarara yol açan deprem sonrasında kentin Antigonos Monophthalmos tarafından komşu kent Lebedos (Ürkmez) ile birleştirilmesi (synoikismos) planlansa da bu plan uygulanamamıştır. I. Attalos Dönemi’nde (MÖ 241-197) Pergamon Krallığı’na bağlanan Teos, III. Attalos Dönemi’nde ( MÖ 138-133) kralın topraklarını vasiyet yoluyla Roma’ya bırakmasıyla Roma egemenliği altına girmiştir. Kent, MÖ 129 yılından itibaren Roma’nın Asia Eyaleti sınırları içerisinde yer alır. Kent genelinde ele geçen mimari yapıların çeşitliliği kentin Roma İmparatorluk Dönemi’nde de önemini devam ettirdiğini göstermektedir. Augustus Dönemi’nde darp edilen sikkelerin üzerinde imparatorun ktistes olarak gösterilmesi ve büstünün tapınak içerisinde gösterilmesi kentte Augustus kültüne işaret etmektedir. 

Ayrıca yeni dönem kazılarında Dionysos kutsal alanına ana girişi sağlayan bir propylon’un ve tapınağı çevreleyen stoa’ların Augustus Dönemi’nde yapılmış olduğu anlaşılmaktadır. Bu dönemden sonra Roma ile iyi ilişkiler içerisinde bulunan kentin II. Valerianus Dönemi’ne kadar sikke darp ettiği bilinmektedir. Geç Antik Dönem’e ilişkin pek fazla somut veri bulunmasa da kentin önemini kaybetmekle birlikte varlığını Orta Çağ'a kadar küçük çapta devam ettirdiği anlaşılmaktadır. Dionysos kültünün kent ve çevresindeki önemi nedeniyle MÖ 3. yüzyılda, şair, müzisyen, tiyatrocu ve şarkıcılardan oluşan Dionysos Sanatçılar Birliği Teos’ta kurulmuştur. Bir süre sonra kentte huzursuzluk kaynağı olarak görülen bu topluluk önce Ephesos’a (Selçuk), ardından Myonnessos’a (Doğanbey / Çıfıtkale), son olarak da Lebedos’a (Ürkmez) gönderilmiştir. Şairler Anakreon, Antimakhos, Epikuros, Nausiphanes, Apellikon ve tarihçi Hekataios Teos’ta yaşamış antik çağın önemli filozof ve sanatçılarındandır.

MYONNESOS ADA KALINTILARI

Yörede halk arasında Çıfıt Kalesi veya Sıçan Adası olarak da bilinen ve Myonnesos’un bulunduğu ada, Doğanbey sahilinin, Seferihisar karayolunun 18. km’sinde Ömür Beldesi sapağından ulaşılabilen bölümünde yer almaktadır. Myonnesos yarımada şeklinde uzanan bir dağın eteğinde kurulmuştur. Antik çağlarda adaya ulaşmak için küçük bir yol yapıldıysa da, bu yol şimdi diz boyu su altındadır. Adanın karaya uzaklığı yaklaşık 80 metre kadardır. Antik kentten bugüne sadece şekilsiz dev taşlardan yapılmış kyklop tarzı örgüde Arkaik savunma duvarlarının bir bölümü kalmıştır. Myonnesos’a yerleşme M.Ö. 500 dolaylarındadır. Ada üzerinde bina ve sarnıç kalıntılarına da rastlanmakta, ancak bunlar çok daha geç döneme aittir. Selçuklular Döneminde burası İpsilihisar olarak anılır. Yazılara göre 1425’te Aydınoğullarının Osmanlı Devleti’ne katılması ile burada Osmanlı tarihi başlamaktadır (Seferihisar Kent Rehberi, 2012).

Lebedos Antik Kenti’ne 4 km uzaktaki haberlerin olduğu yere Karaköse denildiği gibi, halk arasında Karakisse şeklinde de söylenmektedir. Hellenistik döneme tarihlendirilen, ancak araştırması henüz yapılmamış bir tapınak ve hamam kalıntısı bulunmaktadır. Çevrede yapılan temel kazılarında ortaya çıktığı gibi, buraya en yakın Hamamönü Kaplıcası’nın şifalı sularının hamama büzlerle getirildiği sanılmaktadır (Şahinkaya, 2010). 

Kasım Çelebi Medresesi, Seferihisar’ın 6 km kuzeyinde bulunan Düzce Köyü’nde yer alan ve 15. Yüzyılda yapıldığı tahmin edilen medrese kalıntıları, cami avlusunun kuzeydoğusunda yer almaktadır. L şekilli bir plana sahip olup doğu-batı yönündeki kolunda dörder; kuzey-güney yönlü kolunda ise beş adet küçük birimler mevcuttur. Medresenin her bir biriminde birer ocak ve ikişer niş yer almaktadır. Bu küçük birimler de tuğla kubbe ile örtülü olup, kubbeye geçiş pandantiflidir. Kuzey cephesinde ve doğu duvarında sonradan kapatılmış sivri kemerli pencere açıklıklarının varlığı da göze çarpmaktadır (Seferihisar Tarihi, Seferihisar Belediyesi Tanıtım Serisi). 

Osmanlı döneminde Sığla veya Sığala olarak anılan Sığacık, tarihsel süreç içinde Seferihisar için önemli bir liman, 16. yüzyılda inşa edilmiş kalesiyle de güvenli bir merkez olmuştur. 1928-1929 tarihine kadar nahiye, 1929’dan sonra köy, 1963 yılından sonra Seferihisar ilçesinin mahallesi olmuştur. Sığacık’ın etrafını çevreleyen kale ve sur duvarları 1521-22 yıllarında Kanuni Sultan Süleyman’ın emriyle Rodos kuşatmasına hazırlık olması amacı ile o zamanki donanma komutanı Parlak Mustafa Paşa tarafından yaptırılmıştır. Sığacık Kalesi iç kale ve dış kaleden oluşmaktadır. Sığacık iç kale yapısının her köşesinde birer burç bulunmaktadır (Soykan, Emekli, 2004: 28).

Seferihisar ve çevresinde tespit edilen tarihi değerlerden biri de tümülüslerdir. Bunlardan; Tepecik Mahallesindeki Güneşlikent Tümülüsü, yaklaşık 20 m. yüksekliğinde, 80 m. çapındadır ve yoğun kaçak kazılara maruz kalmıştır. Ayrıca Hıdırlık Mahallesinde birbirine yakın konumlarda 2’si tescilli toplam 10 tümülüs yer almaktadır(Soykan, Emekli, 2004: 23).

Beyler Köyü Su Kemeri Seferihisar’a 18 kilometre uzakta bulunan Beyler Köyü içinde, kuzey-güney yönünde uzanmaktadır. Kayrak taş malzemeden yapılan kemer, köyün içerisinde çukurda kalan bir bölgeden su geçişini sağlamak amacıyla yapılmıştır. Üç adet kemeri görülebilen yapıya halk arasında Yedi Kızlar su kemeri de denilmektedir (Seferihisar Tarihi, Seferihisar Belediyesi, Tanıtım Serisi).

Düzce (Hereke) Köyü Kocakavak mevkiinde yer alan bin yıllık olduğu söylenen bir çınar ağacının yanındaki kuyu da tarihsel zenginlikler arasındadır (Seferihisar Tarihi, Seferihisar Belediyesi, Tanıtım Serisi). Zengin bir kültürel mirasa sahip bölgede mevcut ürünün daha iyi değerlendirilebilmesi için diğer turizm destinasyonları ile bir bütün olarak ele alınması gerekmektedir. Yeni oluşturulacak tematik alanlarla bağlantısının iyi kurulup geliştirilmesi yöre turizmine katkı sağlayacaktır. 


SIĞACIK ÜRETİCİ PAZARI

Üreticiden tüketiciye zihniyeti ile üreticinin vatandaşla direk özgürce buluşabileceği üretici pazarları Seferihisar ve Sığacık’ta 2010 yılından buyana faaliyetine devam etmektedir. Üretici pazarları sayesinde üretici ürünlerine pazar yaratma şansı bulurken, yerel ürünlerin üretiminin artması ve üreticinin gelirinin yükselmesi hedeflenmektedir.

2009 yılında Yaşamın Kolay Olduğu Kentlerin Uluslararası Ağı Cittaslow (Sakin Şehir) ağına dahil olan Seferihisar Belediyesi, birliğin “Yerel Üreticiyi Destekleme” kriteri üzerine yaptığı çalışmalarla, Seferihisar Köy Pazarı, Sığacık Kaleiçi Pazarı’nı kurmuş ve büyük ilgi görmüştü. Geçtiğimiz günlerde Orhanlı Köyü Üretici Pazarı’nı açan belediye şimdi de Ulamış’lı üreticiler ve kadınların yer alacağı Ulamış Köy Pazarı’nı açıyor.

Ulamış Köy Pazarı; 27 Mayıs Cumartesi günü kurulmuş olan pazarda 70’in üzerinde üretici yer alıyor. İki haftalık denemenin ardından Pazar, 10 Haziran Cumartesi günü Ulamış’ta düzenlenecek “Ata Ekmeği ve Armola Festivali”nde resmen açılmıştır.

SEFERİHİSAR'DA CAMİ VE MESCİTLER:

1.Güdük Minare Cami(Seferihisar ilçe Merk.)

2.Hıdırlık Cami(Seferihisar İlçe Merk.)

3.Turabiye Cami(Seferihisar İlçe Merk.)

4.Ulu Cami(Seferihiasar İlçe Merk.)

5.Kasım Çelebi Cami(Düzce Köyü)

6.Sığacık Cami ve Sığacık Mescidi)

SEFERİHİSAR'DA HAMAMLAR MEDRESELER:

1.Hamam(Seferihisar İlçe Merk.)

2.Sığacık Hamamı

3.Düzce Köyü Hamamı

4.Ulamış Köyü Hamamı

5.Kasım Çelebi Medresesi(Düce Köyü)

Çeşme –Anıt-Su Kemeri-Illıcalar:

1.Şehitler Çeşmesi(Seferihisar İlçe Merk.)

2.Ulamış Köyü Şehitlik Anıtı

3.Su Kemeri(Beyler Köyü)

4.Cumalı Illıcaları(Kavakdere Köyü)

SEFERİHİSAR'DA TÜMÜLÜSLER:

1.Güneşlikent Tümülüsü(Tepecik Mah.Gemisuyu Mevki,Seferihisar İlçe Merk.)

2.Tümülüs- A(Hıdırlık Mah.Sazlıgöl Mevki,Seferihisar İlçe Merk.)

3.Tümülüs-B(Hıdırlık Mah.Sazlıgöl Mevki,Seferihisar İlçe Merk)

SEFERİHİSAR'DA ANTİK KENT VE SİT BÖLGELERİ

1.Teos Antik Kenti

2.Lebedos Antik Kenti

3.Karaköse Harabeleri

4.Myonnesos Adası 

Turizm Onaylı Seferihisar Konaklama Yerleri

SEFERİHİSAR İLÇESİNE ULAŞIM

Seferihisar ilçesi İzmir İl merkezine uzaklığı 50 km dir. İzmir Üçkuyular Semt Garajı’ndan (Fahrettin Altay) hareket eden düzenli otobüs ve dolmuş seferleri ile Seferihisar’a ulaşım sağlanmaktadır. İlçeye şehir içi ESHOT otobüs ulaşımını kullanarak gitmek isterseniz: 730 SEFERİHİSAR - F.ALTAY Aktarma Merkezi otobüs hattını kullanarak ulaşabilirsiniz.

SEFERİHİSAR İLÇESİ HARİTA